Tag Archief van: NLvanNU

Over armoede

The day after yesterday

Terwijl de vrouw die zich op voorhand al een plaats toekende in het rijtje van Drees, Den Uyl, Lubbers, Kok, Rutte haar wonden likt, … 

Terwijl de restaurateur van de Nederlandse rechtstaat zich bezint op ‘hoe nu verder’, … 

Terwijl de man die zijn commissariaat opgaf voor een leidende rol in de Nederlandse politiek de volgende zet in het schaakspel voorbereidt, … 

Terwijl de man die alles wil vernietigen wat ons landje verbindt met de grote wereld, in een overwinningsroes verkeert, … 

Terwijl de vrouw die het torentje alleen ambieert als het in duofunctie mag, zich als eerste aanbiedt om mee te regeren, … 

Terwijl zo’n beetje elke politicus de mond de laatste weken vol had van het woord ‘bestaanszekerheid’, … 

Terwijl dat alles gebeurt, … 

… zitten wij hier in Utrecht, bijna het hart van het ‘Nederland van Nu’, 

dat Nederland dat voor grote vraagstukken staat. 

Hoe te begrijpen wat gebeurt? 

 

Vandaag armoede. Samen op zoek 

en dat in juist deze wijk. 

Leerlingen zonder een goed thuis 

Intussen wel mooi in touw voor de gemeenschap. 

Armoede door schuld? Gebrek aan geld?

Wat een vraag! 

 

Waar staan we zelf?

Is armoede afhankelijk van context? Van toeval?

En wat doet armoede met je humeur? 

(In Oeganda reageren ze laconiek).

Is armoede een kwestie van contrast?

Ik in vergelijking met mijn peers?

Er zijn feiten en er zijn belevingen,

Er zijn ervaringen en er zijn verlangens,

Er zijn barrières en er zijn keuzemogelijkheden.

Maar waar heb ik het over? Wat als je er geen ervaring mee hebt?

(Cuba als eye-opener?) 

Armoede is ook een kwestie van perspectief. 

Armoede gaat om meer dan geld.

 

Wetenschap steekt de hand uit naar de praktijk.

Kinderarmoede is complex, zet ontwikkeling onder druk, 

Geen ruimte meer in je hoofd!

Mariëtte Lusse laat ons kennis maken met Anashya,

Wat een schat en wat een dappere meid. 

Dupe van wanbeleid van de overheid. 

Een ander huis, een andere school, 

teruggeworpen op zichzelf, kelderende cijfers, 

Eenzaamheid. ‘Mama niet stress bezorgen, 

die heeft het al zwaar genoeg.’ 

Hoe aan te sluiten bij nieuwe klasgenoten? 

stress, stress, stress. 

Exploderende relaties, kortsluiting in een hoofd. 

 

Armoede – zoveel risico’s, op zo’n grote schaal. 

Ga maar na: twee per klas, een op elke vijf leerlingen. 

Het kunnen je buren zijn, 

zzp’ers, failliete ondernemers, 

kijk er niet van op, zo dichtbij kan, 

buiten schuld, door omstandigheden die naar jou op zoek leken. 

 

Inmiddels is een confettifabriek opgetuigd om de boel te overzien.

Hoe samenhang te krijgen? 

Begin met het opbouwen van vertrouwen, 

niemand doet uit zichzelf zijn mond open. 

Angst voor verlies, voor schulden, voor grote duvels uit kleine doosjes. 

 

Goed kijken, daar gaat het om, ook in het onderwijs. 

Al die praktische dingen, verjaardagen, schoolreisjes, 

maandverband, verborgen kosten, 

pleisters plakken, dat wel en blijven doen. 

Verder kijken, pedagogische opgaven  

realiseren in nauwe samenwerking 

met hulptroepen die vertrouwd zijn in de school. 

Begrip kweken voor grote televisies in kale huiskamers, 

die staan daar niet zo maar. 

 

Goed kijken begint met opschorten van je oordeel. 

Alleen dan kun je vrij zijn in het bieden van hulp. 

Laagdrempelig, informeel kennis van de situatie bijeen sprokkelen. 

Die meenemen, van onderbouw naar bovenbouw, 

van basisschool naar middelbare. 

Handreikingen opstellen, het toeval een handje helpen? 

Je blik vergroten, je blinde vlekken opruimen. 

De ontwikkeling van het kind als focus, daar omheen organiseren. 

Niet van ouders overnemen, in hun waarde laten. 

 

Caroline Sarolea vertelt hoeveel inventiviteit het vergt om ouders te bereiken. 

Corona als testcase, proefpolder, polyglot ten top. 

Om überhaupt binnen te komen, film, app-groepen benaderen. 

Stichting Sleutelfiguren coördineert, initieert, actualiseert. 

Mamoen Loukili slaat een brug tussen ‘van binnen uit’ en ‘van buiten af’.

‘Zonder contact geen contract’. 

Vertrouwen, vertrouwen, vertrouwen. 

‘Bestuurder, zie jezelf ook als burgervader.’ 

Sleutelpersonen als schakel, vaak informeel, verenig ze. 

 

Vergis je niet! 

Doe maar eens een workshop uitkering aanvragen. 

Zo ingewikkeld, razend makend. 

Je laat enveloppen dicht, niet nog meer! 

Je wilt niet gezien worden, je zou eens iemand tegenkomen. 

 

En dan is daar dat filmpje, op je app in jouw eigen taal: 

‘Blijf van de straat! Laat je niet opfokken!’ 

 

En dan is daar dat andere filmpje in jouw eigen taal: 

‘Meld je aan voor de Utrecht-pas, bij de Geldzaak. 

Schaam je niet. Laat het geld niet liggen, je hebt er recht op.’ 

 

Sleutelpersonen, een groep die hoop creëert, organiseert, mobiliseert, perspectief biedt. 

Leren van ervaringen, doen wat werkt, met een laag profiel een hoge drempel over, charisma benutten, informeel en formeel in harmonie verbinden. 

 

We wisselen uit, delen ervaringen en leren van elkaar. 

 

En terwijl Dilan, Pieter, Caroline, Geert, Frans in het Haagse hun eigen toekomst verkennen en die van de ander, van het mogelijk samen verder, terwijl dat allemaal gebeurt,…

… voelen wij ons verrijkt, geïnspireerd, uitgedaagd, op een spoor gezet, bewust geworden, gevoed om mogelijkheden te benutten. Zoiets, en meer. 

 

Dankjewel Mariëtte, Caroline, Mamoen, 

Dank en veel succes met jullie fantastische werk! 

 

Utrecht, Power College, 23 november 2023 

 

‘Een kleine stap kun je vandaag nog zetten’

Ton Heimerikx

Foto: Hans van der Woerd

Je hoeft niet groots en meeslepend te handelen om bij te dragen aan de toekomst van de aarde. Bouw een minibieb, laat je regenwater afkoppelen of eet gewoon een dagje minder vlees, zegt Ton Heimerikx, directeur praktijkonderwijs bij Eduvier in gesprek met Robbin (het hele verhaal lees je hier). Dit voorjaar verscheen ‘Een zaadje geplant’, een ‘doorgeefboek’ dat Ton heeft laten maken in de aanloop naar zijn 60e verjaardag. Het staat vol met persoonlijke verhalen waarin mensen uit zijn omgeving vertellen hoe zij aankijken tegen hun eigen bijdrage aan de toekomst van de aarde. “Wat dit boek zo relevant maakt”, zegt Robbin, “is dat het laat zien wat er allemaal kan gebeuren als je besluit producent te worden van je eigen context. Of in de woorden van Ton: als je een duurzame stap zet die bij je past en daarmee anderen inspireert.” Rest nog de vraag: welke stap zet ik?

 

In gesprek op de Belgische ambassade

Eind vorig jaar publiceerden Robbin en ik onder de titel ‘Verrijk de wereld, ga een vriendschap aan’ een visie op het omgaan met verschillen die eindigde met de uitnodiging om samen een stukje op te lopen, om op reis te gaan in de wereld van een ander. Op die oproep zijn al veel bijzondere ontmoetingen gevolgd. Een daarvan was een lunchafspraak die ik onlangs had met de Belgische ambassadeur in Nederland. We hadden een fijn gesprek over de verschillen en overeenkomsten in de maatschappelijke integratievraagstukken in onze landen.

We constateerden dat jongeren met een niet-westerse familieachtergrond zowel in Nederland als België enorm op zoek zijn naar hun identiteit. In hoeverre ben ik Nederlander of Belg, in hoeverre (bijvoorbeeld) Marokkaan of Turk? Een belemmerende factor is de organisatie van het maatschappelijk middenveld rond deze jongeren. De organisaties waar deze jongeren in hun dagelijks leven mee te maken hebben, zijn grotendeels (nog?) langs etnische lijnen georganiseerd. Een Nederlandse of Belgische jongere met een Turkse achtergrond komt vooral met Turkse invloeden in aanraking, een Nederlandse of Belgische jongere met een Marokkaanse achtergrond met Marokkaanse invloeden. Jongeren blijven daardoor langs etnische lijnen denken. En dat staat de ontwikkeling van hun identiteit als Nederlander of Belg in de weg. Wat kunnen we daaraan doen? Helpt het als geestelijk leiders niet langer in landen van herkomst worden opgeleid, maar in Nederland en België? En hoe maken we jongeren echt nieuwsgierig naar de wereld van een ander?

“Hoe maken we jongeren echt nieuwsgierig naar de wereld van een ander?”

Die laatste vraag staat centraal in de trainingen socratische gespreksvoering die ik zowel in Nederland als in België verzorg. In socratische gesprekken kom je los van absolute waarden. Je stelt je oordeel uit om open te kunnen onderzoeken. Je gaat op reis in de wereld van een ander. Want de beste manier om verschillen te overbruggen, is persoonlijk contact. Verrijk de wereld, ga een vriendschap aan. (P.S. Mijn uitnodiging voor een persoonlijke ontmoeting geldt nog steeds. Heb je interesse, mail naar yassin@bureaudebedoeling.nl.)

Meer weten over de zoektocht naar identiteit van jongeren met een niet-westerse familieachtergond? Lees ook eens dit boek.

Sharon McCutcheon on Unsplash

‘Verrijk de wereld, ga een vriendschap aan’

Robbin Haaijer en Yassin Elforkani: het verhaal van twee heel verschillende mensen die nieuwsgierig werden naar elkaars leven en ontdekten hoe een simpele vriendschap de persoonlijke én professionele levens van verrassend veel mensen kan verrijken.
Lees hier het artikel

NLvanNU

Het NLvanNU is een traject voor leiders in de publieke sector met als uitgangspunt dat ieder mens een leider is. Een leider met een eigen span of control en invloedssfeer van een aantal vierkante meters, waar hij of zij om te beginnen het verschil kan maken. Om echt verschil te maken is inzicht nodig in jezelf en in de ander. Je oordeel uitstellen en op zoek gaan naar het gelijk van de ander. Door anders te kijken naar bestaande situaties, door nieuw te kijken naar andere situaties en natuurlijk ook naar elkaar.

Ongemakkelijke gesprekken

Het begrijpen van het gelijk van de ander vraagt om meer dan het lezen van een goed managementboek. Begrijpen vraagt om ontmoetingen, ongemakkelijke gesprekken en oprechte interesse in de ander en zijn of haar waarheid. Ook als die mening of context ver van de jouwe staat. Daarom waren wij al in een moskee en in een klooster, hadden we ontmoetingen bij het Leger des Heils en spraken we met jonge ondernemers van wie anderen eerder zeiden dat ze ‘niet leerbaar’ waren. Daarom bezochten we mensen die iets bijzonders deden en die ons hielpen om anders te kijken, beter te luisteren en wijzer te beslissen.

Community

Dit programma breiden we nu verder uit en we nodigen je uit om mee te doen. Zodat we samen verschillen kunnen omarmen en productief kunnen maken, en misschien wel een community te creëren. Een community die de inktvlek kan en wil uitbreiden. Te beginnen op 19 juni. Deelname aan deze sessie is gratis, ook omdat wij dan kunnen oefenen en leren van jouw inbreng en we het samen nog mooier kunnen maken.

Interesse? Meld je aan via de chatbox op de homepage.

(Afbeelding emoji’s: Mathieu/ @Kapelle36)