Het is een werkelijkheid die vandaag in allerlei contexten opduikt. Ook als het om onderwijs gaat. Leraren zijn druk bezig om samen het nieuwe (tijdelijke) normaal uit te vinden en vorm te geven. Niet kunnen is ineens geen optie meer, anders kijken is vanzelfsprekend en veranderen een kwestie van dóen.
Is het omdenken van het onderwijssysteem hiermee gestart? Constateren we over een aantal maanden dat dit ontwrichtende virus het onderwijs definitief heeft veranderd? Of is het beter te stellen dat de aanwezige betrokkenheid, creativiteit en stoutmoedigheid in het onderwijs zijn aangesproken?
Een paar observaties:
– We zien een explosie aan creatieve manieren om (digitaal) onderwijs op afstand van het schoolgebouw aan te bieden. Het delen en gebruiken van goede ideeën van anderen is gemeengoed.
– Leerlingen worden volop uitgenodigd eigenaar te zijn van hun eigen leren en zijn hiermee meer en meer co-producent van hun onderwijs.
– Thuiszitten is geen uitzondering meer, maar onderdeel van het nieuwe normaal.
Voor straks: welke belangrijke lessen leren we van dit nieuwe normaal en hoe gaan we die straks een plek geven in ons oude normaal?
Voor nu: be careful out there!
