Knokken om je potentie waar te maken (3): het verhaal van Marije

In deel drie van onze reeks over jongeren die ondanks een moeilijke schoolloopbaan hun talenten waarmaken: het verhaal van Marije Kromkamp. Na het vmbo deed ze wat haar omgeving van haar verwachtte: ze volgde een opleiding tot schoonheidsspecialiste. Maar dat was niet het beroep dat bij haar paste. Op haar 21e besloot ze in deeltijd hrm te gaan studeren en nu is ze een succesvolle recruiter met een eigen bedrijf.

Je leest het verhaal van Marije op de pagina publicaties. (Foto: Martien Versteegh).

‘Een kleine stap kun je vandaag nog zetten’

Ton Heimerikx

Foto: Hans van der Woerd

Je hoeft niet groots en meeslepend te handelen om bij te dragen aan de toekomst van de aarde. Bouw een minibieb, laat je regenwater afkoppelen of eet gewoon een dagje minder vlees, zegt Ton Heimerikx, directeur praktijkonderwijs bij Eduvier in gesprek met Robbin (het hele verhaal lees je hier). Dit voorjaar verscheen ‘Een zaadje geplant’, een ‘doorgeefboek’ dat Ton heeft laten maken in de aanloop naar zijn 60e verjaardag. Het staat vol met persoonlijke verhalen waarin mensen uit zijn omgeving vertellen hoe zij aankijken tegen hun eigen bijdrage aan de toekomst van de aarde. “Wat dit boek zo relevant maakt”, zegt Robbin, “is dat het laat zien wat er allemaal kan gebeuren als je besluit producent te worden van je eigen context. Of in de woorden van Ton: als je een duurzame stap zet die bij je past en daarmee anderen inspireert.” Rest nog de vraag: welke stap zet ik?

 

Knokken om je potentie waar te maken (2): het verhaal van Glenn

In deel twee van onze reeks over jongeren die ondanks een moeilijke schoolloopbaan hun talenten waarmaken: het verhaal van Glenn Ederveen (26). Lange tijd werd hij een ‘probleemkind’ genoemd. “Ik haalde goede cijfers, maar ik was ook druk en lastig. Daarom werd ik op jonge leeftijd al naar het speciaal onderwijs gestuurd. Omdat ik thuis ook lastig was, ging ik daarnaast naar dagbesteding.” Hij heeft er maar weinig goede herinneringen aan. Maar dat verandert als hij het Hout- en meubileringscollege  (HMC) ontdekt. Glenn blijkt talent te hebben:  al snel wordt hem gevraagd te assisteren tijdens de lessen en niet lang daarna gaat hij zelf lesgeven. Nu is hij een succesvol meubelmaker met een goedlopend bedrijf. “Maar ik hou nog altijd graag praatjes op scholen en beurzen als ambassadeur van het HMC. Ik geloof dat het belangrijk is jongeren niet te snel te vertellen dat ze ‘onleerbaar’ zijn, maar samen te blijven zoeken naar wat wél werkt voor iemand.

Je leest het verhaal van Glenn op de pagina publicaties.

Knokken om je potentie waar te maken: het verhaal van Sümer

“Als je in het onderwijs slimmer overkomt dan ze verwachten, laten ze je dat voelen. Studenten omarmen dat beeld, ze internaliseren het. Als ik een woord als ‘speculeren’ gebruikte, werd ik uitgelachen.”

Hoewel Sümer Şen tijdens zijn schoolloopbaan keer op keer geconfronteerd werd met een gebrek aan vertrouwen in zijn capaciteiten, bleef hij volhouden. De mensen die hem wél steunden op zijn pad, speelden een cruciale rol in zijn ontwikkeling. Inmiddels is Sümer 24 jaar en tutor aan de faculteit filosofie van de Radboud Universiteit. Trots deelt hij zijn verhaal, in het eerste van een reeks interviews voor Bureau de Bedoeling die we op termijn gaan bundelen.

Lees hier het verhaal van Sümer.

De Bedoeling van Nadia

Elke dag ben ik gemotiveerd om het verschil te maken. Ik geloof erin dat je, als je goed kijkt, aan het eind van de dag meestal zult zien dat dit is gelukt. Verschil zit niet alleen in grote dingen. Ook met iets kleins kun je het verschil maken. Even iemand op weg helpen. Samen kijken naar de volgende stap. Dat is hoe ik werk: steeds weer samen vanuit de bedoeling kijken wat we nodig hebben om de volgende fase te bereiken.

Ik heb veel ervaring in en rond het onderwijs. Het is een domein waar ik me op mijn gemak voel. Van onderzoek en wetenschap blijf ik zo goed mogelijk op de hoogte, zodat ik die kennis kan combineren met de vragen die op me afkomen. Hoe zorgen we voor een samenleving vol kansen en mogelijkheden, waarin leerlingen kunnen floreren? Hoe draag ik daaraan bij? Die zoektocht, dat is wat mij motiveert.

Aan de ene kant ben ik energiek, innovatief en servicegericht. Aan de andere kant ook direct, doelgericht en gestructureerd. Stilstaan is voor mij geen optie. Daarom kijk ik er steeds weer ontzettend naar uit om met opdrachtgevers op pad te gaan.

De Bedoeling van Igor

Voor mij gaat het erom dat een situatie klopt, dat er een zekere ordening in de wereld is: de mensen, de inhoud, de middelen en de plekken. Dat is voor mij schoonheid, in de ruimste zin van het woord. In een organisatie draag ik er als adviseur of procesbegeleider het liefst aan bij dat deze dingen met elkaar in lijn komen én dat er ruimte blijft om te experimenteren. Een spannende balans.

Waar ik nodig ben, ga ik heen en dan is de intentie belangrijker dan de rol die ik krijg. Vaak zorg ik bij organisaties voor verbinding door het ´toeval te organiseren´. Mijn hoofd is een creatieve bron vol namen, vormen, inhoud en plaatsen. Wat als we hier een ontmoetingsplek creëren? Wat als we mensen met niet voor de hand liggende perspectieven uitnodigen om mee te praten? Onverwachte verbindingen leiden tot nieuwe wegen en nieuwe inzichten. Zo ontstaan de mooiste netwerkstructuren.

Ontwikkeling en groei vind ik het mooiste dat er is! Het maakt me onrustig als organisaties stilstaan; ontwikkeling zit in mensen, dat is onze aard. Dan geniet ik ervan om vragen te stellen, uit te nodigen tot een ander perspectief, om zo een pad naar nieuwe energie te vormen. Mijn bedoeling is om maatschappelijke organisaties te helpen om te doen wat ‘het goede’ is. Als mensen hebben we zóveel potentie. Laten we samen die ruimte pakken en doen wat nodig is voor de mensen die aan onze zorg zijn toevertrouwd.

De Bedoeling van Robbert Verhoeven

Voor mij is school een plek waar de maatschappij samenkomt. De “werkplaats” van waaruit leerlingen doorgroeien tot een volwaardig burger in de samenleving. Voor mij is de school een gemeenschap; iedereen telt en iedereen doet mee. Vanuit vertrouwen en veiligheid de kansen benutten die we met elkaar hebben. Denkend vanuit de bedoeling en dus vanuit het kind. Zo staan we samen sterk, hebben we elkaar nodig en dat maakt onderwijs iedere dag anders en iedere dag een stukje beter. Samen het onmogelijke mogelijk maken. Alleen in samenwerking met leerlingen, ouders en het team kunnen we een gezamenlijke ambitie creëren en waarmaken. Daar zet ik mij graag voor in, daar wil ik me graag aan verbinden.

De bedoeling volgens Andre de Best

“Pas als je de bedoeling kent, kun je het goed doen”

Als groepsleerkracht was de spannendste schooldag de eerste in het schooljaar. Dan zaten er nieuwe kinderen in de klas die je nog moest leren kennen. En de kinderen moesten jou leren kennen. Een verzameling van karakters en talenten die samen een groep vormen. Het belangrijkste vond ik als leerkracht, dat iedereen veilig zichzelf kon en mocht zijn, maar wel rekening moest houden met elkaar. Vanaf dag 1 maakte ik de kinderen duidelijk wat er van ze verwacht werd en wat ze van mij konden verwachten. Het was belangrijk om dit, zeker de eerste weken geregeld te herhalen, tot het een vanzelfsprekendheid werd.

Als directeur en bestuurder heb ik door de jaren heen ontdekt dat, wat er gebeurt in de eerste schoolweken, lijkt op de eerste werkweken in een nieuwe organisatie. Het verschil is alleen dat de organisatie al bestaat en dat jij nieuw binnenkomt…. Dat vraagt om geduld en nieuwsgierigheid. Het is van groot belang om de organisatie snel te leren kennen. Dat lukt alleen als je in gesprek gaat met de mensen die in die organisatie werken. Door de juiste vragen te stellen kom je erachter wat het gezamenlijk doel van de organisatie is en wat het persoonlijk doel van de medewerkers. Het is mijn bedoeling om deze twee te verbinden en de talenten van mensen daarbij optimaal te benutten.